به گزارش ميراث آرياchtn)) و به نقل از روابط عمومي پژوهشگاه ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري ،اين کتيبه که متعلق به اواخر دوره هخامنشي و بر روي صخره اي مرجاني به ابعاد 85 در 116 نقر شده است در هفته پاياني ماه گذشته در اثر ساخت جاده اي منتهي به کتابخانه عمومي واقع در محله 3 تانکي جزيره نمايان شد و توسط دانش آموزان مدرسه اي به اطلاع مسئولان مدرسه و سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري بوشهر رسيد.

(اين) سرزمين خشک و بي آبي بود شادي و آسايش را آوردم بهنه را (اسم خاص) يا حاکم را چاههاي آب ؟! ترجمه پيشنهادي رسول بشاش کارشناس خطوط و زبان هاي باستاني است.

بنا بر اين گزارش ،به گفته وي بهنه مي تواند اسم خاص و احتمالا از شاهان و يا حکامي باشد که دستوراتي در خصوص آبادي آن مکان داده است.

اين پژوهشگر کتيبه ياد شده را در 5 سطر و با يک فاصله در حدود 8 سانتي متر در دو بخش سه سطري و دو سطري توصيف کرد که به صورت نامنظم و به خط ميخي باستان کنده شده است. حد فاصل دو بخش کتيبه يک خط افقي منحني شکل نامنظمي است که هر دو سطر را از هم جدا مي کند.
وي همچنين از وجود علامت چند هجاي منفرد در جاي جاي اين صخره مرجاني که به طور پراکنده بر روي اين سنگ نقر شده خبر داد.

اين گزارش حاکيست ؛ترجمه سطر به سطر اين کتيبه به اين شرح است: 1- بود 2- زمين خشک بي آب، آسايش3- جاري من 4- بهنه(يک اسم خاص) يا حاکم را 5- چاههاي آب .....

M/120

انتهای پیام/

کد خبر 1386090636